Le Marche

Maandagochtend na het ontbijt vertrek ik vanuit Venetië richting Marina en Pasquale in de regio Le Marche. Collega's die een half jaar geleden naar Italië zijn geëmigreerd om daar een accommodatie op te starten. Ik had in Nederland al gezegd: als ik in Italië ben dan kom ik langs. Dus zo gezegd zo gedaan en  ging ik op weg. Een afstand van pak hem beet 340 kilometer. Dat is een appeltje eitje voor mij.  Ik voel mij al helemaal thuis hier op de Italiaanse wegen. 

Ik had wel wat foto's gezien van het huis, de omgeving  en het uitzicht. Maar mijn verwachtingen werden echt ver overtroffen, zo mooi, verzorgd en een geweldig mooi uitzicht. En ook onwijs leuk, gezellig en fijn om hier nu te zijn. Genieten met een grote G. 

De bedoeling is om donderdag weer verder te gaan.  Maar het is zo ontspannen hier dat ik besluit om nog een paar dagen langer er aan te plakken. Donderdag zijn we  naar de markt in Senigallia geweest. Leuke grote markt waar het nu nog niet overvol is met toeristen. Voel me al net een inwoner hier in Italië. En dan ben er nog niet eens 2 weken.

Verder zijn we met elkaar  onroute geweest in de omgeving hier bij Corinaldo.Om een beetje een indruk te geven hoe mooi het is. Kijk je rechts ben je bang om links iets moois te missen. Ik ben verliefd op deze mooie regio met zijn fantastische  glooiende valleien.  Wat is de Marche mooi zeg.  De temperatuur is rond de 20 a 21 graden en met het  zonnetje erbij krijg je echt al een zomer gevoel. 

Woensdag kreeg ik een minder leuk nieuws van mijn zus, zij belde mij dat onze vader dinsdag was overleden. Nou hadden wij door  omstandigheden al een x aantal jaar geen contact. Maar zulk nieuws doet veel. Het is dubbel omdat er ook fijne en mooie momenten en herinneringen zijn. Het afscheid is ons toen overkomen maar is nu echt voor altijd. Geen afscheid met een kus of een knuffel. Geen afscheidswoorden of omhelzing. En nu is het afscheid definitief. Gelukkig kunnen Eef en ik onze gevoelens goed delen om dit een plekje te geven en te verwerken. 

Vandaag is het hier in Italië een feestdag, 1 mei wordt hier namelijk goed en groots gevierd. De Italiaanse vrienden kwamen gezellig lunchen, dat betekent een lange gedekte tafel met heel veel eten en veel wijn. Er wordt veel gepraat en nog harder gelachen. En zo een lunch is niet even nee dat duurt gewoon zeker tot aan het avondeten. Voor het eerst dat ik dit mee maak in Italië En ik vind het geweldig. Ik hou van het Italiaanse leventje. Het dolce vita. Want dit is toch waar het uit eindellijk omdraait in het leven. Samenhorigheid,  gezelligheid, liefde.  En onder het genot van een hapje en een drankje. 

Dit was een week met alle ingrediënten. Gezelligheid.emoties, verdrietig zijn en vriendschap. 

Op naar een nieuwe week. Ik heb er zin in want  dinsdag vertrek ik namelijk richting Baia Domizia. Want ik moet woensdag/ donderdag begin met werken op de camping in deze plaats.  Spannend...

Ciao piu tardi.