Obertsdorf, Dolomieten en Venetie

Zondag 17 april na een gezellige uitgebreide paasbrunch is het zover. Ik ga nu echt rijden. Afscheid nemen is en blijft een ding maar we hielden ons allemaal groot en stoer en al toeterend met een big smile rij ik de straat uit. op naar mijn avontuur, mijn droom, Italië. 

Eerst Nederland maar eens uit.  Als je via Venlo rijdt  ben je altijd wel even bezig. Maar op het moment dat je dan in Duitsland rijd dan ben je in het buitenland.  Omdat ik pas begin van de middag weg reed  was mijn eerste stop voor de nacht na 450 km. Onderweg even snel geboekt tijdens een plasstop. Tja dan is het toch afwachten waar kom je terecht. Nou... toen ik aan kwam vond ik het buurtje al mmmmm.  Had al mijn twijfel om mijn auto neer te zetten. Toen ik aanbelde duurde het heeeeel lang voor de deur voor open werd gedaan. Ik kreeg een klein kamertje met oude grenen meubels, Omg waar ben ik beland, maar ja wat moet je? toch maar gebleven want ja wat moet je zo snel anders gaan doen? Uiteindelijk heb ik mega goed geslapen (beste tot nu toe) in een heerlijk bed met een fantastisch dekbed en mijn auto... die stond  veilig en wel op de parkeerplaats. Gelukkig wel!! was wel  meteen een goeie  les 1 voor mij en goed kijken wat ik boek en niet effe snel'.

Ik ben die dag door gereden naar Zuid Duitsland, naar Beieren. Bedoeling was in eerste instantie Oostenrijk aan te doen omdat ik graag in de bergen wil wandelen. Vanwege de mega files in Duitsland (wegwerkzaamheden)   gooi ik mijn route om en rij naar Obertsdorf  waar je schijnt ook heel mooi kunt wandelen. Dat hadden  goeie vrienden mij thuis nog vertelt. Want ik heb niet voor niets die ANWB wandelschoenen aangeschaft. Wandelen zal en moet ik. 

Nou ze hadden gelijk. Obertsdorf ligt in een prachtig mooi gebied, is een gezellige plaats, met vriendelijke mensen. En het weer was ook nog eens heel mooi. (25 graden) Wandelschoenen aangedaan en via de plaatselijke Toeristen informatie een route gekregen van ongeveer 3 uur.  Het was geweldig. Wat was dit voltreffer qua geluksmoment. Hopelijk gaan er nog zoveel als deze komen deze reis.

Volgende dag richting de Dolomieten gereden. Het was erg druk op de weg, veel vrachtverkeer en wegwerkzaamheden. Ging totaal  niet zo als ik het had gewild.  Maar goed uiteindelijk kom ik bij mijn hotel aan. Wat mij opviel tijdens de weg in dit gebied op weg naar mijn bestemming dat het erg stil, wel heeel stil is. Sterker nog alles lijkt niet dicht alles is ook dicht. En met alles bedoel ik de hotels, restaurants, bars, supermarkten. Het lijkt wel een spookgebied. Blijkt dat.. het winterseizoen is voorbij en het voorjaar/zomerseizoen begint in juni en in die tussentijd is alles dicht. En daarnaast was het ook een stuk kouder en zwaar bewolkt. Maar... eerlijk de omgeving is wel heel mooi. Ik was nog nooit in dit stuk Italië geweest en vond het zeker de moeite waard. Maar denk dat mijn beleving met mooi weer en  alle horeca etc  open  toch heel anders zou zijn geweest. Ook hier heb ik wederom wel weer een mooie wandeling gemaakt

Zaterdag ben ik weer verder gereden. Dit maal ging ik  richting  Venetië. Ik ben hier 18 jaar geleden voor het laatst geweest en wou het graag weer een keertje zien. Ik heb vandaag de blaren op mijn voeten gelopen want je loopt ongemerkt  toch heel wat kilometers af. Al die kleine straatjes en die ontelbare bruggetjes.  De gondola's in de kanalen. Uiteraard heb ik ook nog op het piazza San Marco gestaan. Leuk om het weer gezien te hebben en eind van de dag ben ik weer lekker terug naar mijn hotel gegaan. Weer een fijne dag gehad. Maar 1 dag Venetië is genoeg dus morgen ga ik weer verder op toer.

Morgen ga ik verder naar  Corinaldo in de regio Le Marche,  dan ga ik namelijk naar Marina en Pasquale, zij zijn ex-collega's die in oktober naar Italië zijn geëmigreerd om daar een eigen accommodatie op te starten. Ben reuze benieuwd hoe het met ze gaat en of ze hun draai een beetje hebben gevonden.  Volgende keer zal ik er meer over vertellen. 

groetjes uit Venetië

Marjo