Gezelligheid kent geen tijd

Na al het harde werken heb ik eindelijk weer een vrije dag voor mezelf ingepland. Als eigen "baas" schiet dat er soms bij in. Maar het is zondag en Elly en ik hebben besloten om naar Rome te gaan. Maar dan met de trein dit keer. Ik wil namelijk weten voor mijn gasten wat het makkelijkst en het snelst is. Dus wij rijden eerst met de auto naar het station, en parkeren in een hele rustige parkeergarage. Er staan  wel heel erg weinig auto's valt ons op. We lopen het perron op om een treinkaartje te kopen en zien dan op de automaat dat de volgende trein pas om kwart voor 1 gaat. Dat is bijna 2 uur wachten. Wat blijkt, op zondagochtend rijden de treinen hier niet. Echt dit kan ook alleen maar in Italië. Nou ja dan maar met de auto naar Rome. 

Na de auto geparkeerd te hebben bij Villa Borghese lopen we door naar de Spaanse trappen. En daar is het niet een beetje druk, echt het is niet normaal meer wat een mensen er lopen. We hebben vandaag echter het plan om de wijk Monti te bekijken en laten de mensen massa achter ons. We hebben allebei de highlights al vaker gezien en willen nu weer eens wat anders en nieuws bekijken Dus we gaan op pad naar Monti. Eerst lopen we richting het Colosseum om vervolgens van daaruit door te lopen naar Monti. De wijk Monti verwijst 3 van de  7 heuvels van Rome. Vroeger was het een arme volkswijk maar het is tegenwoordig een wijk die vooral een creatieve sfeer uitadement. Dit doordat er nog al wat kunstenaars leven en je ziet er leuke unieke boutiekjes, vintage winkels, wijnbar, hippe cafés, streetfood en restaurants. Maar je komt er ook nogal wat volkswijken tegen als je er doorheen loopt. Na uren te hebben gelopen besluiten we Rome weer achter ons te laten en de rust van de camping op te zoeken. Dat is dan ook weer heel prettig kan ik je vertellen.

Ik moet eerst nog een paar dagen werken voordat Amber samen met Lotte  komt, Elly gaat mij dan verlaten om voor een paar dagen verder naar beneden af te reizen. Ze gaat naar Baia Domizia, camping waar ik vorig jaar begon met werken. Maar Elly komt maandag weer terug en dan blijft ze wederom voor een week.

Na wederom 3 dagen van veel regen breekt donderdag de zon eindelijk definitief door. Letterlijk en figuurlijk want met de komst van Amber en Lotte is het ook echt gedaan met de regen. Vrijdag gaan we met de trein naar Rome. Wat betreft het openbaar vervoer kun je in Italië heel goedkoop reizen. En het is ook heel goed te doen. Deze keer gaan we naar de wijk Trastavere. Echt een super gezellige wijk waar het echt stikt van de leuke terrasjes en eettentjes. Er hangt ook een super gezellige sfeer hier. Vandaar lopen we richting het Vaticaanstad. Ook al heb ik het Vaticaan al vaker gezien ik blijf het iedere keer toch weer indrukwekkend vinden. Wisten jullie dat het de kleinste staat te wereld is? Hij is maar 44 hectare groot en er wonen ongeveer 826 mensen, waarvan de meeste nonnen, monniken, priesters en kardinalen zijn. En laten we vooral de paus niet vergeten. 552 mensen hebben maar de Vaticaanse nationaliteit.  Na het Vaticaanstad lopen we verder richting de Tiber, deze rivier loopt dwars door Rome en is 400 km lang, niet de mooiste rivier maar hij heeft wel een aantal mooie bruggen. Na zo een 12 km te hebben gewandeld door de  stad zijn we terug in trastavere, we eten hier wat en nemen vervolgens de trein terug naar huis. De meiden gaan de volgende dag weer de stad in. Aangezien ik vandaag 2 aankomsten heb blijf ik op de camping. De dames zijn na 2 dagen Rome echt toe aan een rustdag en we blijven de zondag  bij het wembad liggen. Veelste snel is het weer tijd om ze richting het station te brengen. Time flies when you have fun. En dat is echt zo. Maar niet getreurd over 5,5 week komt Amber weer en dan neemt ze Coen gezellig mee. 

Het is een gaan en komen hier bij mij want maandagochtend komt Elly weer terug. Heel gezellig dat ze weer terug is en ik heb onwijs veel steun aan haar. Na al die weken samen werken zijn we een geoliede machine. En als ik het even niet meer weet dan is Elly degene die mij er weer door heen trekt. Want het is best heel veel wat er zo op mij af komt. En ook de verantwoording vind ik best wat spannend. 

Woensdag gaan we naar collega Fred op de camping Fabulous in Rome, na een gezellige dag samen aan het strand krijg ik op de terug weg problemen met mijn auto. Ik kan schakelen wat ik wil maar er gebeurd niets meer, behalve dat ie mega gaat stinken. Gelukkig ben ik lid van de ANWB en zij beloven een bedrijf te sturen om mij auto op te halen. Na 3 uur wachten is er nog niemand geweest om mij auto op te halen, wij besluiten om maar terug naar huis te gaan met een taxi. ANWB weer gebeld en afgesproken dat het bedrijf donderdag ochtend komt. Gelukkig is Fred in de gelegenheid om dit voor mij af te handelen. Uiteindelijk wordt de auto naar een garage gebracht en blijken er, zover ons Italiaans strekt, problemen te zijn met de koppelingsplaat, het kan gemaakt worden maar woensdag kan ik mijn auto pas ophalen.

Vandaag is het zaterdag en heb ik een mega drukke dag voor de boeg want had ik eerst maar 3 mobilehomes bezet na vandaag zijn ze alle 12 bewoond. Dat betekent dus op tijd opstaan en de laatste dingen doen voor de gasten arriveren. 

Op dit moment zijn er een aantal al gearriveerd en heb ik eindelijk de tijd om mijn blog verder af te maken. En nu word ik weer gebeld dat mijn volgende gasten gearriveerd zijn. 

Dus bij deze arrevederci. 

Ciao uit Italië.